Pasożyty.

lek. wet. Michał Urbaniak

Pasożyty u psów można podzielić na dwie grupy : pasożyty bytujące na skórze psa czy kota (ektopasożyty) oraz pasożyty żyjące wewnątrz organizmu (endopasożyty).

Wśród pasożytów wewnętrznych wyróżniamy nicienie (obleńce) oraz tasiemce (robaki płaskie, płazińce).

Larwy nicieni mają zdolność przedostawania się do macicy ciężarnej suki i zarażania płodów, trafiają również do przewodu pokarmowego szczeniąt wraz z mlekiem matki. Znaczny odsetek szczeniąt jest zarażony robakami obłymi, dlatego niezwykle ważne i absolutnie niezbędne jest częste odrobaczanie szczeniąt. Glistnica u zwierząt jest tak powszechnym schorzeniem, że uniknięcie zarażenia tymi pasożytami przez dorosłego psa, wychodzącego na spacery jest praktycznie niemożliwe. Pasożyty te żyją w jelitach psa, żywiąc się częściowo strawionym pokarmem. Dorosły pies może zarazić się poprzez kontakt z odchodami lub ziemią zanieczyszczoną jajami glist. U ludzi zarażenie się glistnicą wywołuje poważne schorzenie, znane jako zespół larwy trzewnej wędrującej. Larwy glist u człowieka nie mogą przejść pełnego przeobrażenia, przemieszczają się więc w tej postaci, próbując osiedlić się w różnych narządach. Znane są przypadki umiejscowienia larwy Toxocara canis w gałce ocznej człowieka, co grozi utratą wzroku. Inne nicienie groźne dla psów i kotów to m.in. :Toxascaris leonina, Uncinaria Stenocephala, Ancylostoma caninum, Trichuris vulpis.
Istnieje kilka gatunków tasiemców, które mogą występować u psów i kotów (Echinococus granulosus, Echinococcus Multilocularis, Taenia spp., Multiceps multiceps, Mesocestoides lineatus). Bywa,że tasiemczyca u psa bywa następstwem pchlej inwazji, pchły przenoszą jaja tasiemca Dipylidium caninum. Objawy tasiemczycy w zależności od gatunku pasożyta, a także wieku i stanu zdrowia psa mogą być różne i mogą mieć różne natężenie. Najczęściej obserwujemy spadek masy ciała, osłabienie, kolki jelitowe i łagodną biegunkę. Człowiek może zarazić się od psa niektórymi gatunkami tasiemca poprzez połknięcie jaj lub larw pasożyta.

Zaleca się profilaktyczne odrobaczanie

1. dorosłych psów i kotów co 3 m-ce;
2. szczenięta należy rozpocząć już od 2-3 tyg. życia i powtarzać co 2 tyg. do 8 tyg. życia (odsadzenie od matki) ,następnie co miesiąc aż do ukończenia 6 mies. życia;
3. zwierzęta przebywające na działce należy odrobaczać co miesiąc.

Preparaty w postaci tabletek i past można podawać bezpośrednio do jamy ustnej lub mieszać z jedzeniem,chyba, że zaznaczono inaczej
preparaty typu spot-on przeznaczone są do aplikacji bezpośrednio na skórę zwierzęcia

Do najczęściej występujących ektopasożytów (pasożytów zewnętrznych) zaliczamy m.in. pchły i kleszcze.

Pchła jest bezskrzydłym owadem, żywiącym się krwią wyssaną po ugryzieniu zwierzęcia. Najbardziej popularnym gatunkiem jest pchła kocia (Ctenocephalides Felis). Zwierzę opadnięte przez pchły staje się bardzo nerwowe i rozdrażnione. Zwykle drapie się intensywnie. Pchły mogą przenosić groźne choroby (tasiemczyca, riketsjoza) wywoływać anemię lub Alergiczne Pchle zapalenie skóry (APZS).
Kleszcze to pajęczaki o ośmiu odnóżach, które żywią się krwią ssaków. W Polsce najczęściej występują kleszcze z rodzaju Dermacentor reticularis,Ixodes ricinus czy Rhipicephalus sanguineus. Przyczepiają się do skóry i swoim aparatem gębowym zaczynają ssać krew. Nienapity kleszcz mierzy 2-4 mm, ale znacznie zwiększa swoją objętość po zaatakowaniu żywiciela. Ugryzienie kleszcza zazwyczaj jest bezbolesne, dlatego tak ciężko jest zauważyć moment, kiedy przyczepi się do skóry. Kleszcze są najbardziej aktywne od marca do końca czerwca. Kolejnym punktem szczytowym ich aktywności jest czas od sierpnia do października. Podczas zimy, kleszcze są mniej aktywne. Kleszcze przenoszą niebezpieczne choroby (m.in. babeszjoza, borelioza, ehrlihioza czy hepatozoonoza).